کد مطلب:28072 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:131
عبد اللَّه بن عُتْبه می گوید: در روزی كه عثمان كشته شد، نزد خزانه دار او صد و پنجاه هزار دینار و یك میلیون درهم، موجودی بود و ارزش املاكش در وادی القری و حُنَین و غیر آن، صد هزار دینار بود و اسبان و شتران بسیاری بر جای نهاد.[2]. 1082. الطبقات الكبری - به نقل از عبید اللَّه بن عبد اللَّه بن عتبه -:روزی كه عثمان بن عفّان كشته شد، نزد خزانه دار او سی میلیون و پانصد هزار درهم و صد و پنجاه هزار دینار بود كه [ همگی] غارت شد و رفت. او در ربذه، هزار شتر بر جای نهاد و زمین هایی كه در برادیس و خیبر و وادی القری بر جای نهاد و از آنها صدقه می داد، دویست هزار دینار می ارزید.[3]. 1083. تاریخ الطبری - به نقل از عبد اللَّه بن عامر -:در ماه مبارك رمضان با عثمان افطار می كردم. او برایمان خوراكی می آورد كه از خوراك عمر، چرب و نرم تر بود. در سفره عثمان، هر شب، آرد سفید خوب و بزغاله های كوچك می دیدم، در حالی كه هرگز ندیدم عمر، آرد الك شده بخورد و جز گوسفند پیر. این را به عثمان گفتم. گفت: خدا عمر را بیامرزد! طاقت چه كسی به اندازه طاقت عمر است؟[4]. 1084. أنساب الأشراف - به نقل از سلیم، ابو عامر -:روپوشی بر تن عثمان دیدم كه صد دینار می ارزید.[5]. 1085. الطبقات الكبری - به نقل از محمّد بن ربیعة بن حارث -:اصحاب پیامبر خدا، در لباس جشن و مهمانی، برای زنان خود، گشایشی فراهم می كردند. ردای پر نقش و نگاری از خز بر تن عثمان دیدم كه دویست درهم می ارزید و گفت: این برای همسرم نائله است كه آن را بر تن وی كرده بودم و حال، خود می پوشم تا او را بدان خوشحال كنم.[6]. 1086. الصواعق المُحرِقة: ابو موسی، زینت آلاتی از طلا و نقره را نزد عثمان آورد و او همه را میان زنان و دخترانش تقسیم كرد. او بیشتر بیت المال را در كشتزارها و خانه های خود هزینه كرد.[7]. 1087. الأخبار الموفّقیّات - به نقل از زُهْری -:چون گوهر كسری [ پادشاه ایران ]را نزد عمر آوردند، او آن را در مسجد نهاد، و هنگامی كه آفتاب بر آن تابید، چون اخگر آتش درخشید. پس به مسئول بیت المال گفت: «وای بر تو! مرا از این آسوده كن و آن را میان مسلمانان تقسیم كن؛ زیرا ندای درونی ام می گوید كه به زودی این، بلا و فتنه ای میان مردم به پا می كند». گفت: ای امیر مؤمنان! اگر آن را میان مسلمانان قسمت كنی، به همه نمی رسد. [ اكنون نیز] هیچ كس آن را نمی خرد؛ چون بسیار گران است؛ امّا آن را می گذاریم تا شاید در آینده، خدا بر مسلمانان گشایش دهد و كسی از آنان بتواند آن را بخرد. [ عمر] گفت: «پس، آن را بردار و به درون بیت المال ببر». عمر كشته شد و آن گوهر به همین حالت بود و چون عثمان به خلافت رسید، آن را گرفت و زیور دخترانش كرد. هر دو، نیكو عمل كردند: عمر، آن گاه كه خود و خویشانش را از آن محروم داشت و عثمان، آن گاه كه آن را به خویشانش داد (صله رحم كرد ).[8]. 1088. تاریخ الیعقوبی: عثمان، بخشنده بود و با مال، صله رحم می كرد و نزدیكان و خویشان خود را مقدّم می داشت و در عطایای [ سایر ]مردم، مساوات را رعایت می نمود و مروان بن حكم بن ابی عاص و ابو سفیان بن حرب بر او مسلّط بودند.[9]. 1089. دول الإسلام - درباره شورش بر عثمان -:آغاز به خُرده گیری بر عثمان كردند؛ چرا كه اموال را به نزدیكان خود می داد و ولایت ایالت های مهم را به آنان می سپرد. پس، لب به اعتراض گشودند. او اموال بسیاری را از آنِ خود كرده بود و هزار برده داشت.[10].
1081. مُروُج الذَّهَب: عثمان، خانه اش را در مدینه بنا نهاد و آن را با سنگ و آهك، محكم ساخت و درهایی از چوب ساج[1] و سرو كوهی بر آن قرار داد و اموال، چشمه های آب و باغ هایی در مدینه به چنگ آورد.